Kuran Dili ve Yazısı

Arapça özneyi merkeze alırken, Türkçe yüklemi öne çıkarır; bu yapısal fark, diller ve dünya tasavvurları, olay ve anlam merkezli olma özelliklerini belirler.

Kur’an’ın ilk mushafları ile günümüzdeki yazım arasındaki farklar, kullanılan malzemeler, yazı stilleri ve ayet bölünmelerinin evrimi incelenmiştir. İlk yazmaların noktasız ve harekesiz oluşu ve bu durumun modern Arapça ile okunabilirliği ele alınmıştır.

Hurufu Mukatta, Kur’an’ın başlangıcında yer alan ve anlamları yalnızca Allah’a malum olan gizemli harflerdir. İslam alimleri, bu harflerin Kur’an’ın mucizevi niteliğini ve evrensel mesajını vurguladığı konusunda birleşir.

Kur’an’da geçen “الم” harfleri ve bu işaretlerin yazılı metin üzerindeki sembolik önemi, Kur’an’ın kendisini bir yazılı belge olarak tanıttığının bir göstergesidir. Arap alfabesinin gelişimi ve yazının dil korumasındaki rolü üzerine yapılan detaylı inceleme, dilin ve yazının insanlık tarihi ve kültürel mirası üzerindeki etkisini vurgular.

Kur’an’ın girişindeki ‘Hurufu Mukatta’, çeşitli yorumlara konu olmuş gizemli harflerdir. Alimler, bu harflerin Kur’an’ın Arap dilindeki üstünlüğünü ve mucizevi yapısını vurguladığını, Kur’an’ın derin anlam ve amaç taşıyan ilahi dilinin bir parçası olduğunu belirtir.