Kur’ani Kavramlar

Kur’an’ın mücmel olduğu iddiası, metin içi bağlam, dilbilimsel çokanlamlılık ve tarihsel örneklerle detaylı şekilde sınandı ve eksik olduğu belirlendi.

Nahiv dilin ayrılmaz öğesi olarak anlamı düzenler, sözdizimini sabitleştirir, mantıksal çözümlemeye zemin sağlar ve tanım eksikliğini görünür kılar.

Tümeller, mantığın kökeni ve Yunan bağımsız düşüncesi bağlamında Tanrı’yı dışlayan mantık anlayışlarının bilgi temellerini zayıflattığını gösterir.

Halife kavramı erken dönemde danışma, liyakat ve adalet temelleriyle siyasî meşruiyet oluşturdu ve farklı yorumlara rağmen toplumsal işlevini sürdürdü.

SEV’ET kelimesi Türkçe kökenli bir sözcük olarak değerlendirilir, biçimsel analizi kök, ek ve vurgu düzeniyle anlam ilişkisi kurar.

Ef’âl-i kulûb, kuramsal altyapı ve kavramsal inceleme temelinde analiz edildi, sonuçlar kavramın tanımı ve sınıflandırmasında netlik sağladı.

Nefs, etimolojik kökeni ve tarihsel kullanımıyla akıl, arzu, nefes, kuvve ve öz-benlik arasındaki işlevsel ayrımları belirler.

La ilahe illallah kavramı, inancın merkezini belirler, kulluk ve ahlak ilişkilerini kapsar, toplumsal merhamet ve zulmü tanımlar.

Repör ve fiziki nirengi noktası ölçümlerde kesinlik sağlar, bilgi kaynakları ve dinî metodlardaki belirsizlikler yorum farklılıklarıyla uygulama boşlukları

Şirk kavramı etimolojik kökenler ve mef’ul kullanımının bağlamsal göstergeleri temelinde metin odaklı şekilde genişletilir, geleneksel dar tefsiri aşar.