Kur’ani Kavramlar

Namaz ritüelleri ve şekli Kur’an’dan değil, geleneklerden (ittifak ve tevarüs) gelir; Kur’an, bu geleneklerin iyi ve kötü yanlarını ayırt etmek için evrensel bir ölçü sunar.

Ayet ile mucize ayrımı, beyyinat ve rivayet algılarının eleştirisiyle birlikte sihir söyleminin toplumsal kökenlerini ve meşruiyet tartışmasını açığa çıkarır.

Kur’an okuma metodunun tarihselci ve çeviri odaklı yaklaşımlar, kavram belirsizlikleriyle birleşince yorumlarda sistematik sapmalara yol açıyor.

Kur’an’daki kullanım, biçimsel bağlam ve iç dil kuralları terimin Arapçılık iddiasını güçlendiren somut kanıtlar sunuyor.

Rızık, ilahi takdir içinde belirlenmiş olsa da insanın emek ve gayreti maddi sonuçları etkiler ve çabalar ahiretle ilişkilendirilerek boşa gitmez.

“Cin” ve “ins” Kur’an’da iki farklı akıllı varlık türüdür. Tevarüs, Kur’an’ın kavramsal bilgilerini doğru ve temiz şekilde gelecek nesillere aktarmaktır.

Sözcüklerin kavramsal değerlerini bilmeden Kur’an’ı anlamak yanıltıcıdır; ‘salat’ sadece namaz değil, geniş bir kavramsal anlam taşır.

Kur’an, çelişkisiz ve sürdürülebilir bilgi için yazıya muhtaçtır; sahih öğretinin ittifak ve tevarüsle aktarılması yazılı belgeyle mümkündür.

Mısır arkeolojisi Batılı kurumlar ve kazı pratikleri nedeniyle yorumlarda Batılı hakimiyeti ve çıkar etkisini yansıtıyor.

İlah ve Rab kavramlarının kapsamı, anlam daralması ve meal sorunlarıyla sınırlandırılmış, bu da tevhid tartışmalarında otorite edinmesini etkiliyor.