Kur’ani Kavramlar

Kur’an’da geçen kavramlar tarihsel kronolojiye göre anlamlandırılmamalıdır; doğru anlam için tek kaynak Kur’an’dır.

İbrahim kıssasında tartışan kişi putperest akılcıları çürütür, Tanrı delillerini doğa işaretleriyle gösterir ve iman ile amelin bağını ortaya koyar.

Resullerin Öldürülmesi tartışmaları, İsrail anlatıları ve Esbat kavramı metnin geleneksel teolojik yorumlarını yeniden şekillendiriyor.

Kur’an’a sabitlenen akıl, ideal bir çember çizerek kalp ile akıl arasında denge sağlar, böylece özgürlük ve şükür aktifleşir.

Beşer kelimesi, Arapça kökeni ve kullanım zenginliğiyle insan doğasının sınırlarını, zaaflarını ve ahlaki sorumluluğunu birlikte gösterir.

Ayetin ana cümlesi önerilen çeviriyle anlam kaymasına yol açıyor, dağlardan yontulan evler ifadesi ve hulefa kavramı tarihsel ve dilsel tartışma üretiyor.

Âdem figürü, kişiselleştirme yaklaşımlarıyla insanı tipik bir örnek haline getirir ve tefsir tartışmalarında merkezi bir rol oynar.

Zemahşerî’nin önerisi sözcüğün kökenini yeniden yorumluyor, bunun sonucu olarak olumsuz anlam genişlemesi ve dilbilimsel yeniden sınıflama ortaya çıkıyor.

If’âl bâbı, ekame fiilinin yapısı aracılığıyla salât ve zekât arasındaki dilbilgisel bağlantıyı, metin içi vurgu ve anlam dağılımını belirler.

Kur’anî ölçü makine denetimini etik ve güvenli kılar, hudurî bilgi ve tedârik süreçlerini kalp, fuad ve sadr kavramlarını gözeterek düzenler ve sürekli