Yazılar

Bilgi insanı işaretler arasında kaybolmaya iter, zihinsel zayıflamayı ve kibri besler, bilmiyorum demek ve alçakgönüllülük uygulamaları denge sağlar.

Kur’an akla entelektüel özgürlük tanır, öğretinin rehberliği aklı özgür bırakırken ahlaki ve metodolojik sınırlar sağlar.

Nergis ile insanın ilk karşılaşması estetik ayrımı ve bilinç yapısını tetikler, bu ayrım insanın türsel ayrıcalık algısını güçlendirir.

Tümdengelim, sağlam sonuçlar üretirken hatalı öncüller sonucu yanıltıcı genellemeler doğurur, bu nedenle öncül sorgulaması kritik.

İlim, tahmin ve zandan farklı olarak doğrulama ve yöntemle belirlenir, düşünce türleri bu ayrımı ve İblis-şeytan-racim kavramlarını da etkiler.

Kafirlerin Kur’an iddiası, metnin ilahi kökenini reddeden dilsel üstünlük, içerik ve kaynak eleştirilerini öne çıkarır, Muhammed’e doğrudan meydan okur.

Sokratesçi yaklaşım, sürekli sorgulama ve tanım arayışıyla kesinlik arar, bireyin önkavramlarını ortaya çıkarır ve düşünceyi netleştirir.

Kur’an’da akıl, kalb ve tasavvur bir arada epistemik çerçeve oluşturuyor, kalb tasavvuru şekillendiriyor ve akıl bilgi kaynaklarını işler.

Modern bilim “nasıl?” sorusunu temel alarak tümevarım yöntemiyle çalışır, ancak bu yaklaşım kesinlik sunmaz ve insanları bilgiyi kontrol eden bilim rahiplerinin kölesi yapar.

Osman, İslam’ın ruhuna aykırı bir yönetim sergilediği için Mısırlı çiftçiler tarafından muhalefetle karşılaşıp Osman’ın öldürülmesiyle sonuçlanmıştır; bu, Arap geleneğinin İslam üzerine etkisini gösterir.