Yazılar

Lehv ve laib ayrımı, dinleri işlev, amaç ve etkilerine göre sınıflandırır, dilbilgisel ve örnek temelli kıstaslarla sınırları belirler.

İsrail adı Kur’an metinlerinde tarihsel kimlik ve dilsel kullanımlarla ilişkilendiriliyor, esbat ve Hedu–Yahudi ayrımları yorumları şekillendiriyor.

Semalar ve Kur’an’daki tasvirler, gök katları kavramını şekillendirir ve tefsirlerde modern kozmolojiyle ilişki kurar.

Zel-Karneyn ile Süleyman bağlantısı tarihsel ve dilbilimsel verilerle desteklenmediği için birçok yorumcu tarafından eleştirildi.

Kur’an, delil niteliğini korur, metin ve rivayet eleştirileri incelendiğinde dilsel ve anlamsal bütünlüğünü muhafaza ederek güvenilirliğini gösterir.

Resullerin mütevazı geliş ve gidişleri, son resulün ölümü ve yakınlarının tepkileri, resullüğün tarihsel gerçekliğini ortaya koyar.

Kur’an perspektifi bilgi ile hakikat arasında doğrudan bağ kurar, anın sorumluluğunu öne çıkarır ve etik yükümlülüklerin toplumsal etkilerini belirler.

Ayet irabı, cümle yapısı ve metin bağlamı üzerinden anlamı belirler, zamirlerin muhatap rolü ve kelime seçimi yorumu şekillendirir.

Dil, aksan tartışmalarında hem iletişim aracı hem toplumsal sınır olarak işlev görür, tarihsel tanımlar ve itikadi etkiler bu ikiliği derinleştirir.

İslam mirasının aktarıldığı süreçler, eril mirasın sürekliliğini güvenceye alır ve bu durum kadınların hak taleplerini sistematik biçimde sınırlar.