Yazılar

Ef’âl-i kulûb, kuramsal altyapı ve kavramsal inceleme temelinde analiz edildi, sonuçlar kavramın tanımı ve sınıflandırmasında netlik sağladı.

Akıl ve iradenin manevi hayattaki rolü, bilinçli seçimler ve içsel disiplinle inancın olgunlaşmasını sağlar, kişiyi erdeme ve sorumluluğa yöneltir.

Nefs, etimolojik kökeni ve tarihsel kullanımıyla akıl, arzu, nefes, kuvve ve öz-benlik arasındaki işlevsel ayrımları belirler.

Kur’an metinsel otorite olarak kesinlik taşır, hadis ise isnad zinciri ve raviler üzerinden doğruluk, bağlam ve güvenilirlik kriterleriyle değerlendirilir.

İslam anlayışındaki soyutlaşma, Müslümanların öncelik kaybını derinleştiriyor ve toplumsal yozlaşma ile umutsuzluğun yayılmasına yol açıyor.

Kutsallık, inanç ve ritüeller aracılığıyla yerlere ve eşyalara atanır, bu atama hacın soyut değerini kimlik ve topluluk bağlarına dönüştürür.

Devletin yapıtaşı kurucu ilke, kurum davranışlarını belirler, uyum yokluğunda meşruiyet zayıflar ve tarihsel örnekler istikrarsızlığı doğrular.

Takvim, hayatın düzenlenmesi, bireysel ve toplumsal yaşamın organize edilmesi ve doğanın döngülerinin takibi için vazgeçilmezdir.

İyilik ve kötülüğün evrensel algısı, kültürel normlar ve toplumsal şartlar nedeniyle çeşitlenir ve aynı davranış farklı anlamlar kazanır.

Risaletin birliği, peygamberlerin öğretilerinin özde uyumlu olduğunu gösterir, müminin görevi bu uyumu kavrayıp inanç ve uygulamada tutarlılık sağlamaktır.