Yazılar

Sahabe rivayetleri, fıkhî ve siyasi uygulamalarda çifte standartlar sergiliyor, itikadi tartışmaları derinleştiriyor ve Kur’an merkezli kimlik baskısını

Kur’an okuma alışkanlığı maruz kalma azalması ve hareke-noktalama eksiklikleri nedeniyle anlam üretimini zayıflatıyor.

Vahid kavramı farklı ontolojik ve dilbilimsel düzlemlerde tanımlanır, El-İsfahânî’nin terim analizi tevhid tartışmalarına kavramsal netlik kazandırır.

Kıraat tarihçesi ve Muhlis-Muhlas ayrımı, Kur’an okumalarında rivayet kaynaklarını, telaffuz ve tecvid farklılıklarını doğrudan ortaya koyar.

Yetimin ailedeki hukuki statüsü velayet, miras ve bakım yükümlülüklerini belirler, ihmal kavramı olan khalata durumunda sorumluluk doğar.

Hilye terimi Arapça kökenli olup Peygamber tasviri ve yazılı betimleme geleneğini gösterir, böylece dinî estetik anlayışını belirler.

Musa kıssası meallerdeki farklılıklar ve klasik müfessirlerin yöntemleri yüzünden modern çevirilerde anlatı uyumu ve kronolojide tutarsızlıklar ortaya çıkar.

Arapça–Türkçe çeviri, sözdizimi ve kültürel referans farkları nedeniyle anlam kaymaları ve ifade tercihlerinde belirgin uçurumlar yaratır.

Gerçek kararlılık ve disiplin, bireyleri toplumun sürükleyişine karşı ayakta tutar ve liderin köşkü belirleyen parametreleri şekillendirir.

Kısma fiili dilsel olarak yeniden yorumlandığında, şehevi okumaların sınırı belirlenir ve fıkhi hükümler yeniden değerlendirilir.