Yazılar

İsm-i mevsûller ve sıla cümleleri, Kur’an’ın metin düzeniyle birleştiğinde zamir referanslarını netleştirir ve nahiv örneklerinin anlamını doğrudan etkiler.

Birinci cümle, 3-10 paragraflarda sözdizimi, morfoloji ve vurgular üzerinde yapılan ayrıntılı çözümlemelerle anlam ilişkileri ve işlevleri netleşir.

Kur’an, nahivle örtüşmeyen dil özellikleriyle benzersiz bir yapı sergiler, bu yapı insan aklını yönlendirir ve yaradılışı anlamada rehberlik eder.

Beşer kelimesi, Arapça kökeni ve kullanım zenginliğiyle insan doğasının sınırlarını, zaaflarını ve ahlaki sorumluluğunu birlikte gösterir.

Ayetin ana cümlesi önerilen çeviriyle anlam kaymasına yol açıyor, dağlardan yontulan evler ifadesi ve hulefa kavramı tarihsel ve dilsel tartışma üretiyor.

Hum zamiri ayetin bağlamında belirli bir topluluğu veya nesneyi işaret eder, çeviri ve gramer hataları Lat, Uzza ve Menat adlarının yanlış okunmasını doğurur.

Şeytanlar, görevleri doğrultusunda insanları yanıltır, peygamberlere düşmanlık aşılar ve bu yönlendirme toplumsal ahlakı zedeler, itikadi sapmalara yol açar.

Bilgi bağlama göre tanımlanır, akıl süreçleriyle ölçülür, doğruluğu mazeretlerle tartışılır ve toplumsal uygulanması somut sonuçlar üretir.

Metinsel yapı, sözdizimiyle birlikte anlam katmanlarını belirliyor ve tarihsel bağlam tercüme tercihlerinde doğrudan etkili oluyor.

İblis, insanı sınama ve melek itirazı üzerinden insanın özgür iradesi ile ilahi düzen arasındaki gerilimi açığa çıkarır, anlatı bağlantıları bunu pekiştirir.