Yazılar

İftira kelimesi kökeni ve anlamıyla incelenir, suçlayıcı dilin mekanizmalarını açığa çıkarır ve kitabı yama metaforu metnin bütünlüğünü zedeler.

Âdem figürü, kişiselleştirme yaklaşımlarıyla insanı tipik bir örnek haline getirir ve tefsir tartışmalarında merkezi bir rol oynar.

Kamusal alanlarda ve ekonomide güven eksikliği, sokak ve pazar gibi günlük alanlarda artan güvensizlik yaratarak toplumsal dayanışmayı zayıflatıyor.

Harem bölgesinin sınırları, arazi işaretleri, tarihî kullanım ve şariî ölçütlere göre belirlenir, ihlaller hukukî ve ibadetî sorumluluk doğurur.

Haram aylar, metin ve toplumsal amaçların ışığında kapsamı yeniden tanımlanıyor, çağdaş uygulamalardaki uyumsuzluklar yeniden düzenlemeye işaret ediyor.

Kur’an’ın mütevazı dili insanlara yaklaşır, iman bağlılığını güçlendirir ve dilsel sadeliği ilahîliğinin izlerini net biçimde ortaya koyar.

Zemahşerî’nin önerisi sözcüğün kökenini yeniden yorumluyor, bunun sonucu olarak olumsuz anlam genişlemesi ve dilbilimsel yeniden sınıflama ortaya çıkıyor.

Kur’an’ın ilk mushafları ile günümüzdeki yazım arasındaki farklar, kullanılan malzemeler, yazı stilleri ve ayet bölünmelerinin evrimi incelenmiştir. İlk yazmaların noktasız ve harekesiz oluşu ve bu durumun modern Arapça ile okunabilirliği ele alınmıştır.

Nuh Duası farklı çeviri ve meâl örnekleriyle anlam varyasyonlarını ortaya koyar, dil ve yorum tercihleri metnin yorumlandığı çerçeveyi değiştirir.

Kur’an, Allah’ın kılavuzluğudur, insanları erdemli yaşama yönlendirir, kalpleri aydınlatır ve duayla Rabbine yakınlaştırır.