Yazılar

Davut’a verilen Zebur metinleri tabut motifleri ve Tâlût kıssasıyla karşılaştırıldığında dini otorite ve sembolik aktarım örüntülerini açığa çıkar.

Kur’an’ın mücmel yapısı, bütünlük ilkesiyle birlikte ayetlerin bağlam içinde açıklanmasını sağlar, hikâyeler ve kıraat yorumda rehberlik sunar.

If’âl bâbı, ekame fiilinin yapısı aracılığıyla salât ve zekât arasındaki dilbilgisel bağlantıyı, metin içi vurgu ve anlam dağılımını belirler.

Kur’an, kişilere bağlılık yerine rehberlik eder, içsel karmaşayı yatıştırır ve Kur’an adına kurulan tezgâhlar ile çığırtkanlığı etkisiz bırakır.

Kur’an insanlık tarihini ilerleme anlatısı yerine itaat ve isyan döngüsü olarak sunar, toplumsal birikim sık sık Allah’a ihanetle sonuçlanır.

Risâlet iletişiminin resmî dili, Kur’an dilinin filolojik çözümlemesi ve dil tarihi tespitleri ile metinsel bütünlüğü korur.

Yağmurun gelişi şehirde unutulmuş duyguları canlandırır, betonlaşmış yapılar arasında hafızayı uyandırır ve kişilikte yeniden diriliş için zemin hazırlar.

İman ve Kur’an’a bağlılık, zorluklarda dayanma gücü sağlar, toplumsal sorumluluğu ve sabrı öne çıkararak umutlu bir gelecek vizyonu oluşturur.

Kur’an dili dilbilgisi ilkeleri ve sabitliği, doğru isnad ve bağlamlı meâl yaklaşımları ile Resûl, Nebî ve Muhammed terimlerinin ayrımını güvenilir kılar.

Kur’an dili Arapçanın lehçe ve etimolojik dönüşümlerini barındırır, bu durum sarf, nahiv ve noktalama tartışmalarını yoğunlaştırır.