Sure ve Ayet Analizleri

Davut kıssası, imtihan kavramı ve faslel hitap çerçevesinde mülk ile şedadna tartışmalarını belirler, Musa ile Davut ayrımı metnin yorumunu şekillendirir.

Tevbe ve evvab, bireysel ruhsal dönüşümü ve ilahi bağışlamanın hukuki sorumlulukla nasıl birleştiğini belirler.

Meryem Suresi 9. ayet, “şey” ve “varlık” kavramlarıyla derin bir anlam katmanı sunarak, insanın yaratılışını ve varoluşun sırlarını sorgulatıyor.

Kur’an, zanı kesin bilgiyle ayrıştırır ve ayet dilbilgisi ile epistemolojik kaynakların sınırlarına göre bilgiye ağırlık verir.

Ayetlere karşı kibir, kutsal işaretleri küçümseyerek inanç bütünlüğünü bozar, bu tavır genellikle ideolojik çıkarlar veya hatalı kaynaklarla beslenir.

Kur’an, Tevrat, İncil ve Zebur vurgusuyla kutsal kitaplar arasındaki bağlantıyı öne çıkarıyor, Ümmî kavramı ve meal çevirileri yorum farklılıklarını belirliyor.

Râzî’nin üç seçenek analizi, özne-yüklem dönüşümlerinin ayetin irâbını bozduğunu, bunun ise anlam kaymalarına ve yaygın yanlış çevirilere yol açtığını

Lahn ile tahrif arasındaki fark, metinlerin anlam katmanlarını ve yorum sınırlarını belirler, böylece inanç algısı ve uygulamalar dönüşür.

Bakara 23. ayetinde ‘Rayb kavramı’, şüpheyi doğrulama süreciyle açıklanır; bu, Kur’an’ın Allah katından geldiğini sorgulayanlara meydan okumadır.

Enbiyâ 105-109. ayetler, Mescid-i Haram’ın yönetiminin sâlih kullara miras bırakıldığını ve bu kutsal mekânın mirasçılarının sâlih kullar olduğunu belirtir.